Dragi moji, sta da radim..

Moj problem svodi se na bracno pitanje. Udata sam tri godine i prije par dana smo se razisli. Situacija je teska iz razloga sto imamo malo dijete i da stvar bude jos gora pod pritiskom smo svih drugih. Pocet cu od pocetka. Zivjela sam u gradu i udala se na selo, ne tako daleko od grada. Nisam imala nista protiv toga jer sam mislila da se mogu naviknuti i jesam, koliko sam mogla za ove tri god. ali problem je sto mom suprugu najvise smetaju moji roditelji. Za njega oni dolaze cesto da me obilaze mada je to jednom ili dva puta sedmicno iz razloga sto zele da vide unuce koje im je prvo. Budu sat i idu kuci. Uvijek mu je to smetalo i imam osjecaj da ih ne moze smisliti bez obzira sto su nam na svaki moguci nacin pomagali. Zivjeli smo u istoj kuci sa njegovima ali odijeljeni i njegovi su tu bili iz dana u dan ne gledajuci ni na sto stalno su bili tu s nama, nikad nismo imali vremena za sebe ali to je bilo ok jer su to njegovi, i cak su se i oni bunili sto meni moji dolaze, jer za njih nije normalno da moji dolaze svake sedmice i brine ih sta ce svijet rec na to. Sve nase svadje svodile su se jer su moji dolazili i sto sam ja htjela otici kod svojih s vremena na vrijeme. Kad smo se razisli pricali smo i govorila mu da sam spremna odreci se i svojih da bismo poceli ispocetka i da probamo zivjeti negdje gdje nema ni njegovih ni mojih, gdje nece niko gledati ni na stoi da jednostavno zivimo za nase dijete nije htio. Krivi mene sto sam otisla i tvrdi da ja njegove moram trpjeti jer sam ja u njihovoj kuci a on moje ne mora. ok, razumijem da moram, ali mislim da ako ja njih mogu stalno trpjeti, iz dana u dan onda bi i on trebao moje taj dan ili dva sto dodju po sat-dva. Mislim da bismo mogli imati super zivot da smo sami ali isto tako imam osjecaj da on to ne zeli ili da me ne voli i da su mu svi preci od mene. Sta da radim??